Dit is het verhaal van een kleine jongen die graag boer wilde worden. Een jongen die, toen die nog niet allemaal uit dezelfde fabriek kwamen, alle tractoren al van ver herkende aan hun geluid. Die zichzelf al zag staan, tevreden steunend op zijn riek kijkend naar zijn gezonde land. Zoiets. En die toen bedacht dat zijn familie helemaal niet uit de boerenstiel kwam en hij dus best eens realistisch werd. Misschien dat er ooit een huis met een tuin inzat, met een boom om naar te kijken.

De jongen ging dan maar studeren en reisde vervolgens een kwarteeuw lang de planeet rond als fotograaf.

Zo kwam hij in contact met hele nieuwe werelden: keukens van sterrenrestaurants, autofabrieken, olieboorplatforms en televisiestudio's. Maar het was tijdens een opdracht in de Champagnestreek dat hij zich realiseerde dat hij zijn oude droom misschien niet helemaal moest opbergen. Wijnbouw, dacht hij, waarom zou dat bij ons in de Vlaamse Ardennen niet lukken ? Op een heuvel, een beetje afhellend op het Zuiden ? En misschien wat breder uiteen geplant om alle zonnewarmte te kunnen vangen ?

Dus hing hij de grootste muur van zijn fotostudio vol bodemkaarten en trok erop uit met laarzen en spade, om tussen maïs en aardappels putten te gaan graven. En hij begon te studeren.  Jarenlang.

Tot hij wist: het kan.

En op 24 april 2004 plantte hij langsheen de oude heirbaan van Asse naar Kortrijk zijn eerste 350 wijnstokken, en werd boer.

Wijnboer, de mooiste job ter wereld.